ต้องบอกว่าคู่เพื่อนซี้ผู้ประกาศข่าวขวัญใจชาวบ้าน สำหรับ หนุ่ม อนุวัต กับ ปุ้ม เปรมสุดา ซึ่งไม่บ่อยนักที่ทั้งคู่ได้มีโอกาสมาออกรายการคู่กัน งานนี้ หนุ่ม อนุวัต โดยสาว ปุ้ม เปรมสุดา เผาแบบไม่มียั้ง
เริ่มจากเรื่องความรักของ หนุ่ม อนุวัต ที่ไม่ค่อยได้พูดออกสื่อเท่าไหร่ โดยเจ้าตัวยอมรับแบบเขิน ๆ ว่า ชอบกินเด็ก เพราะเด็กเทคแคร์ดี เวลาอยู่บ้าน เค้าจะรู้ว่าหนุ่มจะต้องกินผลไม้ที่แกะสลักเท่านั้น เค้าก็จะทำให้กินตลอด เราอายุห่างกันเกือบ 15 ปี อีกนิดนึงเราจะอายุเท่าพ่อเค้าแล้ว แต่เราเป็นคนชอบให้เด็กมาดูแลและเอาอกเอาใจ มีการห่มผ้าให้ เอาผลไม้มาเสิร์ฟให้ถึงที่ ชอบได้รับการดูแลแบบนี้ รู้สึกกระชุ่มกระชวย โดยคบกันมา 5 ปีแล้ว งานนี้เพื่อนสนิทอย่างสาว ปุ้ม คอนเฟิร์มด้วยว่าคู่นี้หวานจนน้ำตาลเรียกพี่จริง โอ้โห ที่อึ้งกว่าเรื่องกินเด็ก ก็คือกินผลไม้ที่แกะสลักเท่านั้นนี่แหละ
เมื่อได้มีโอกาสพูดคุยกับ หนุ่ม อนุวัต ต้องบอกว่าตัวจริงของเจ้าตัว ช่างเหมาะสมกับชื่อคอลัมน์ข่าว อนุวัต จัดให้ จริง ๆ ซึ่งเราได้รับคำชวนให้ไปเยี่ยมเยียนบ้านสวนของเขาแถวลำลูกกา ปทุมธานี ในวันที่เขามีเวลาว่างในช่วงบ่าย ซึ่งนับเป็นเวลาทองอันหาได้ยากยิ่งของชีวิตผู้ประกาศข่าวที่มีคิวงานรัดตัวมากมายจนฟังแล้วเหนื่อยแทนเพราะตารางงานคร่าว ๆ ของเขาคือ วันจันทร์ถึงวันพุธช่วงเช้า จัดรายการข่าวที่สถานี พร้อมเตรียมงานของคอลัมน์ข่าวอนุวัต จัดให้
วันพุธช่วงบ่ายถึงวันศุกร์ (อาจคาบเกี่ยวถึงวันเสาร์) เดินทางไปถ่ายทำคอลัมน์ข่าวที่ต่างจังหวัด วันอาทิตย์ เป็นเวลาเขียนสคริปต์งานสำหรับออกอากาศในสัปดาห์ต่อไป แม้ว่าตลอด 20 ปีของการเป็นคนข่าว เขาจะคุ้นเคยกับภารกิจงานข่าวที่รัดตัวเช่นนี้เป็นอย่างดี แต่ 2 ปีที่ผ่านมา บ้านสวนของเขากลับกลายเป็นจุดเปลี่ยนสำคัญที่ทำให้คนบ้างาน ต้องหาเวลากลับมาพักใจและใช้ชีวิตกับครอบครัวทุกสุดสัปดาห์
และทุกเวลาว่างที่มีตลอดช่วงบ่ายนั้น เราได้พูดคุยกับเขาอย่างเต็มที่ ตั้งแต่ความมุ่งมั่นพยายามของเขาในเส้นทางสายข่าวที่น้อยคนจะก้าวเข้ามาได้ เบื้องหลังความสนุกของ อนุวัต จัดให้ที่ครบรอบ 10 ปีแล้ว ไปจนถึงความหวังความฝันในอนาคต และที่สำคัญคือการชมบ้านและเดินชมสวนที่ต้นไม้แต่ละต้นล้วนมีเรื่องราวที่มาที่ไปที่เจ้าของบ้านจำได้ทั้งหมด
เมื่อรถแล่นผ่านตลาดที่มีความจอแจเข้าสู่ประตูเหล็กของบ้านสวนที่อยู่ไม่ห่างกันนั้น บรรยากาศความวุ่นวายของชุมชนก็หายลับไป กลายเป็นความสงบเย็นร่มรื่นของต้นไม้เข้ามาโอบรับเส้นทางแคบ ๆ ที่พาให้รถของเรามุ่งสู่เข้าสู่ลานกว้างเบื้องหน้าอันเป็นที่ตั้งของบ้านไม้สักและบ้านปูนรุ่นเก่าที่เห็นได้ในแถบชานเมือง
บ้านหลังนี้เป็นความฝันมาตั้งแต่เด็ก ว่าฉันอยากมีบ้านริมน้ำ ตอนที่สร้างมีแต่คนถามว่า สร้างแล้วจะได้มาอยู่เหรอ แต่เราไม่ใช่คนที่จะจากไปแล้วค่อยกลับมาสร้างบ้าน เราเป็นคนที่อยากฝันแล้วทำ ใช้ชีวิตเลย เพราะไม่รู้ว่าพรุ่งนี้จะอยู่ไหม เราจะเสียดายนะถ้าไปโดยไม่ได้ทำอย่างที่ฝัน สุดท้ายบ้านในฝันสำเร็จด้วยน้ำพักน้ำแรงเมื่อสองปีที่แล้วนี้เอง ต้องบอกว่าเป็นบ้านที่น่าอยู่มาก สมกับที่เจ้าตัวขยัน อดทน และฝ่าฝันอุปสรรคต่าง ๆ จนมีบ้านหลังนี้ขึ้นมาได้
